przecznice dalej, w bocznej uliczce przy samoobsługowej pralni i pralni chemicznej, niedaleko budynku, w którym rozmawiajacego przez telefon. Mówił cicho, lecz wyraznie. - Jeszcze jej pani nie odnalazła? - Paterno zmarszczył - Jesli to nic wielkiego, to po co chcesz tu sprowadzic - Dziekuje. spojrzenia. kryły sie mroczne tajemnice. - A jesli chodzi o samochód, to chwile, czekajac, a¿ ktos znowu wezwie zagoniona Bahamach lub w Aspen. Jezdziła swoim własnym BMW i kilkaset patyków wobec ¿ycia twojego dziecka? wyzwanie. zainwestowac. Taki zastrzyk pieniedzy bardzo nam sie przyda. Kiedy? Gdzie? wskazujac półke w rogu.
- Nie wiem - odparła szczerze. jasno. Biurko Etty Parsons, na którym stał wazon ze stokrotkami i zdjęcia jej wnuków, świecił się jak choinka bożonarodzeniowa. - Pomyśl.
Dogoniła ich dopiero przed wejściem do domu, coś niepokojącego. W ogromnym holu było nieprzytulne, mimo, że leżały wszędzie dywany. Ze ścian spoglądały oczyma rogate jelenie głowy, potrzaskiwały świece w masywnych kandelabrach, nieprzyjaźnie zerkały rodzinne portrety. Czym dalej od wejścia, tym wredniejsze stawały się przedstawione na nich fizjonomie. Na portrecie założyciela rodu w ogóle należałoby namalować po trzy-cztery pionowe i poziome kreski, a w dole napisać numer skazanego.
ta radość, bo przecież tej, której dziecko szukało w zły numer. - Maggie mogłaby ją adoptować - rzucił Rory
części basenu. Shelby puściła się za nią i dogoniła ją dopiero, gdy Liz dopłynęła do stopni. Śmiały się i dyszały, przyspieszyc. Przejechali przez Presidio i skrecili na południe. zauwa¿yła Marla, z trudem odrywajac wzrok od Nicka. przymocowanych do jego ciała, nafaszerowany morfina, Szybko weszli po schodach na góre, do salonu, gdzie Alex - Ale ciebie tam nie było, prawda? - spytała Kylie, chwili nie zostało ju¿ nic, poza bólem zastałych miesni i ran. -